BENİ YOKLUĞUNLA EGİTMEBENİ YOKLUĞUNLA EGİTME Beni yokluğunla eğitme Madem ellerimden tuttun Gözlerimdeki gözlerinle gitme Bırak bende kalsın varlığın Olmasin kaderımde yokluğun Ne olduysa o bakışların Sebep Kimsenin bilmediği güzelliğin Her nereye baksam Sana bakar gibiyim Her nereye varsam Seninle sen gibiyim Bir gölge bir ayna gibi Bir bedende bir ruh gibi Ekmek aşdaki tuz gibi Kısaca sen gibiyim Çıldırmak üzereyim Beni yokluğunla eğitme Havasız yaşama alışırım Yokluklar içinde savaşırım Gündüzleri güneşi kabul etmem Bir günde iki gece yaşarım Kaf dağını aş desen aşarım Madem elimden tuttun Gel güneşimde güneş Gönlümde tahtın Sadrımda ay gibi doğ Nurun Zerrelerime işlesin Madem sen gibiyim Beni yokluğunla egitme |