SOKAK ÇOCUĞU

Bir çiçek tomurcuklanır.
Çiğ düşer yüreğine.
Bir rüzgâr eser , çok uzaklardan.
Bir rüzgar ki ,
Hoyratça ,
Delicesine.
Savurur oradan oraya.

Bir çığlık yükselir ,
Gecenin bir yarısında
Taa derinlerden,
Yırtarak ortalığı.
Sevgiyi hiç tanımamış
Yalnız bir çocuğun duyulmayan sessiz çığlığı.

Yağan yağmur ,
Islak kaldırımlar .
Küçücük bir çocuk,
Masum bakışlı.
Tertemiz yüreğiyle.
Utangaç,
Yalınayak.

Işıkları sönmüş ,
Bacaları tüten evlere bakar.
Üşüdüğünü anlar.
Soğuktan titrer.
Sıcacık bir yatağın,
Deliksiz bir uykunun hayalini kurar.
Ama,
Gidecek yeri yoktur .

Sokaklar ,kaldırımlar onun
O terk edilmiş , Kaybolan şehrin ,
Yok olan insanlığın
Miras bıraktığı ,
O bir çocuk

Sokak çocuğu değil !
Sokak çocuğu olarak anılsa da
Sokağa bırakılmış çocuk.
Sokaklarda ,yaşamaya ,zorlansa da

SELMA MERİÇ