2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
440
Okunma
Genzimde devrimin en büyük aslanı kükrüyor.
Gözlerimde afrikanın fillerinden,
koskoca bir sürü...
Hemde bir sürü...
Fikrimden kehanetleri söktüğümden beri,
dikiş tutmaz sancılar vuruyor kalbime.
Hem ihtiyarlar,
bir bir beyaz kağıda mührü basarken,
mermerciler ve imamlar,
hafif tebessümler barındırıyorsa suratlarında,
dönemin revaçta olan tanrısının
bir suçu olmamalı...
Suç, o mel’un Tanrı’yı yaratanda!
Bosvereyim diyorum;
hangi izm’in, sist’i olduğunu bilmediğim
bir yabancı!
bana rus garnitüründen bahsediyor.
Ilginç...
Ahh ahh..!! Ne kadar uğraşsada insan
bi kendisi olamıyor...
Şimdi açtım kulaklarımı ney sesine,
genzimdeki aslanı sustursun,
gözlerimdeki filleri ağlatsın diye.
Ve nihilizmin, nihilisti olmaya karar verdim!
Ama kendimce.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz