Yürek sesiniz var olsun,
Gazze hala bombalanıyor, soykırımı kimse dur demiyor
Toplumu uyaran, onların sesi olan hakikat dolu şiiriniz için sizi kutluyorum.
Nicelerine beraber okuruz inşallah
Sevgi ve saygılarımla, Allah'a emanet olun

Her an deriz buyurun sinemaya
Hem ne artistiz güzel de oynarız
Nesilden nesile çalınır maya
Acısı aynı hapsine boylarız

Atamdan öğrendim deyip dururuz
Mecnunu olur çölünde kururuz
Bir ömür ayıp demez de uyuruz
Gazze’de zulüm yok der de oylarız

Filmin içinde ölenler ölmüyor
Derdi çekenler gerçekte solmuyor
Filmi seyredene ibret olmuyor
Ergenlik çağında sanki toylarız

Bu şiir, Türk sinemasının ve toplumunun eleştirisini yapan bir metindir. Şair, sinemada gösterilen hayatın gerçeklikten uzak olduğunu, insanların acılarına duyarsız kaldığını ve siyasi çıkarlar için yalan söylediğini vurgulamaktadır. Şair, kendini de bu durumdan sorumlu tutarak, "Atamdan öğrendim" diyerek geleneksel değerlere bağlılığını ifade etmektedir. Şair, aynı zamanda Gazze'de yaşanan zulmü görmezden gelen ve bunu inkar eden bir toplumun vicdanını sorgulamaktadır. Şair, filmin içinde ölenlerin, derdi çekenlerin ve ibret alınması gerekenlerin gerçekte var olduğunu hatırlatmaktadır. Şair, bu şiirle hem sinema sektörünü hem de toplumu uyandırmaya çalışmaktadır.