iskeletkerin elinde orak
Boş ver arkadaş
boşver düşünmeye değmiyor karasarmalı. içine dokunuyorum kanamalı dışına dokunuyorum kahkaha anı. ikiside siliniveriyor aynalar hamalı. yüzünde bir tomurcuk yine sevmeyi tanıyorum kadın_ı_mı... Kaç kere söylendim gün dönümü iskeletkerin elinde orak yere düşen buğday başakları Ben tanımını sevmişim sol ya_nı_mı Var işte ruhumun mihrabında dokunuşların en kutsalı Orda durmalıyım düşüncemin gür ormanı sevmek dokunmak tüm sunaklara kirleri bırakıp gökyüzünde sana bakmak seni kayıtsız şartsız Sana seni yaradana tapmak. |