Emekli İnsaf Diyor *
Hayat, öyle acı ki derdine dert ekliyor
Derdi çeken emekli, devasını bekliyor Günler geçip gidiyor kalbi ise tekliyor Yeter el insaf diyen dil de artık duruldu Her ayın o, başında borçları sıralıyor Biten borçta yok ise defteri karalıyor Emekliler yük bize, diyenler yaralıyor Yeter el insaf diyen el de artık yoruldu Eti yağı unutmuş, ucuz ekmek arıyor Tenzilat olur diye, günü düne sarıyor Ardında hep dolaşan, vekilleri arıyor Yeter el insaf diyen dul da artık gerildi Gerildikçe gerildi, emeklinin bam teli O perişan haline şaşıp demeyin deli Çıkmıyor hiç cebinden, vezirin tali eli Yeter el insaf diyen kol da artık kırıldı Riyakâr şom ağızlar yarasını kaşıyor Dağlar kadar elemi artık dışa taşıyor Sebebine, ah edip dertleriyle yaşıyor Yeter el insaf diyen sol da artık yarıldı Cana tak etti artık sessizliği bozuyor Derman olmayanların üzerini çiziyor Eski kural geçmiyor, yenisini yazıyor Yeter el insaf diyen gül de artık derildi Para yok diyen vekil emekliyi üzüyor Unutur mu emekli bunu akla yazıyor Kesin isimlerini, beynine tam kazıyor Yetti el insaf diyen lal de artık dirildi İnce ince hesaplar ayı, ayı tutmuyor Emeklinin totali, bir tek vekil etmiyor Beli bükük emekli, eli gücü yetmiyor Yeter el insaf diyen pul da artık serildi Alın teri göz yaşı, Cemali der aş yitti Baş tacıdır diyen o vekil nereye gitti Hakir gören tavırlar incitti heder etti Yetti el insaf diyen kul da artık yoruldu .. H.C.ÖRS(Cemali), Ankara - 01/2024 (A - 343) |