Koyulaştı başakların sarısı
Kırgın idi bugününden önceye
Kendisi, çocukları, karısı
Gitmek için yürüdüler geceye

Pek hoşnut değildi kendi işinden
Sürükledi sevdiğini peşinden
Kaçmak istiyordu ki geçmişinden
Sığınmıştı gönlündeki eceye

Eşi anımsayıp durdu, örneğin;
Çocukluğu, gençliği, yapılan düğün
Acıktıkça çocukları üç öğün
Su veriyor tencerede göceye

Uzakta kaldıkça kendi köyleri
Gerildi sinirler ve heyheyleri
Düşünüyor diye garip şeyleri
Kızıyordu gözü yaşlı zevceye

Bir ev tutacaktı iş de bulacak
Her akşam kapıyı mutlu çalacak
Çocuğuna bisiklette alacak
Vardıkları zaman büyük ilçeye

Göründüğü gibi değilmiş gayrı
Kimsenin kimseye olmuyor hayrı
Anlatılan ayrı yaşanan ayrı
Böyle yazdı her bir şeyi günceye

Ne o şehri sevdi ne onu şehir
Anlattı ne varsa hayata dair
Ağladı, Coşari denilen şair
Yükleyince dertlerini tümceye

06.08.2023/Samsun

İbrahim COŞAR