Can gitti hazan vakti, yüreklere har düştü
Dağların eteğinde nice özge yâr düştü
Kimine karakışlar, kimine bahar düştü
Yurt karalar bağlasın, yas tutsun bütün iller
Irak’ın kuzeyinde buz tutmuş karanfiller

Görmedi böyle yiğit Kuzey Irak kırsalı
Şehidimin kanıdır, şanlı bayrağın alı
Çınarın kökü bizde, yalnız kırıldı dalı
Hazan bahçelerinde boynunu bükmüş güller
Irak’ın kuzeyinde buz tutmuş karanfiller

İsmiyle müsemmadır, hepsi "aydınlık yüzlü"
Toprağın bedelidir, can vatanına sözlü
Kalleşleri avlardı, her biri kartal gözlü
Candan aziz vatanın bekasına kefiller
Irak’ın kuzeyinde buz tutmuş karanfiller

Koca çınarın dalı, Asım’ın nesliydiniz
Ey ana kuzuları, rüzgârca sesliydiniz!
Vatanına sevdalı, yürekten hisliydiniz
Kahraman askerime ağıtlar yaksın diller
Irak’ın kuzeyinde buz tutmuş karanfiller

Komando çiçekleri açar Kuzey Irak’ta
Etrafa rayihalar saçar Kuzey Irak’ta
Koçyiğitler cennete uçar Kuzey Irak’ta
Ölümsüz yolculara gözlerden aksın seller
Irak’ın kuzeyinde buz tutmuş karanfiller

Şehitler ölümsüzdür, bu yurdun mayasıdır
Göklerde dalgalanan bayrağın boyasıdır
Onları özge kılan onuru, hayasıdır
Yüreğe düşen koru nereden bilsin eller?
Irak’ın kuzeyinde buz tutmuş karanfiller

Tez geldi kara haber, derin yaslara boğdu
Burada güneş battı, ötede güneş doğdu
Yüreklerden taşanlar, tabuta nasıl sığdı?
Kösün tokmağı kırık, sazlardan kopmuş teller
Irak’ın kuzeyinde buz tutmuş karanfiller

Aydınlık sabahların müjdecisidir tanlar
Yurdu yaşatmak için canından geçti canlar
Yiğitlerin ardından öksüz kaldı destanlar
Yürekler yangın yeri, göğe savrulmuş küller
Irak’ın kuzeyinde buz tutmuş karanfiller

M. NİHAT MALKOÇ