Suhulet.
İçimdeki bu yangın ,
Mevsimlerin şaşkınlığımıdır Ya nedir ? Vakit kış ortası, sinemde cehennem nehirleri Berrak suları Akar gider zer zebil. Avuçlarıma aldım ateşi Ateşi tutmaktan zordu insanı sevmek , Şimdi siz bulun hadi beni İnsanlığın yitik ivmelerin de Düşüşe geçmiş bu zamanın Sırlarını saklayan kara kutusudur Kalbim. Himalayalarda kayıp her bir zerremden söz bile etmiyorum ! Tenezzulüm yok bedenime Nefsimin katiliyim , atladım defterin en yüksek katından Aranıyorum çığlık çığlığa Vurulurum belki bir şiirde Sokak ortasında Kalbimin tam omurgasından. / Öyle süslü kelam bilmem, Zaman geçer , döner devran Gönül kapım açık ,lakin han değil Sevda dediğin mübarek sraatten beri yol değil. Âlim olmaya gerek yok , Had bilmek marifettir... İşte arşın ,işte kurşun Seven sevdiğini alsın Dost bilen yanıma düşsün Had bildirmek marifet değil. Bir karıncayı çiğnemeden, Vijdanımı öldürmeden Başım yere egdirmeden Gitmektir şu haneden muradım |
Ben bu şiiri çok beğendim, özellikle ikinci bölümde öyle sözler var ki oradan çıkmak istemedim. Harikaydı.
O güzel yüreğin hep var olsun sevgili Hülya
Sen yaz, biz okuyalım
Sevgiyle ve saygımla