haykıRış
kaRalamak zoR qeliyoR aRtık biR kağıdı...
Bir candan bir ömürden vazgeçer gibi vazgeçtim gidenlerden Ve bıraktıklarımdan... Zor aslında için parçalanırken, İsim bulamadığın bişeyler yüreğinin sana kalan kısmını kemirirken, Gözlerin ağlarken, dudaklaRının gülümsemesi... Ve acıdır birazda; Gözyaşlarını, hıçkırıklarını içe atarak Sessizce kimselere farkettirmeden ağlamak! Haykırışlar biriktirdim boğazımda korkma sebep değil mazeretsin Sessiz çığlıklar bastırdım kendimce yüreğimde Ve nefretler besledim özlemimle, Acı besteledim en güzel namelerimle, Çekildim sonra kendi karanlık yalnızlığıma Başladı tekrar sessiz, hıçkırıksız sahipsiz ağlamalar.... |