Fotoğrafa, fotoğrafçıya, fotoğrafa konu olana teşekkürler...
Şiirin konusu 8mm. lik bir filmden alıntıdır...

*Herhangi Bir Kadın Anısına...

Sarılırken hayat makaralara perde perde

Biriktirdiğim tüm kadınları yakıyordum ucundan

Çocukça eylemler yapıyordu düşlerim gözlerime kapalı odalarda

Umutsuz yelkenlileri karaya çıkartıp yürütüyordu ellerim

Tek başına zor oluyordu bu asi yalnızlık,

-başına buyruk bir cellattım, bilinmeyenlerin ormanında


- es -


Ki

Tanrı gibi yalnızdım bu koca dünyada...

Kendinin, kendine terk edilmesi ne demektir bilir misin?


İlk uzun metrajlı film denemem olacaktı bu serüven

Efsanelere sığmayacaktı biliyorum.

Ellerine bulaşmış kirli toprak kokusu içine sinmeyecekti

Daha da çamura yatacaktın sen...


Taş atıp camı kırmış çocukluğum gelecek gözbebeklerimin perdesine

Utanacağım…

Sen çocuk, evet sen!..

Kırmızının en koyusu düşecek yanaklarına belki de…

Anadan üryan düşlerine bağlayacaksın, dilek diye çaputlarını

Tuttuğun dallar bir bir kırılacak biliyorum

Ardına sakın bakma, Mor saçlılar/sancılar peşinde…


Onsekiz’inde teslim oluyordun kör bıçak bir intihara
Yaptığına alçaklık derler ya,
Bakacağız çaresine çocuk, pencere kenarı karanlığıyla...


Bulutların tozu kaçtı gözüme, dudaklarımda senden kalan tuzlar…

Ve

Ne zaman arkamı dönsem, yüzün yüzüme bakar…


İtiraf et!

Göğsüme dayadığın altıpatların şansı sahiden altıda bir mi?

Yoksa altmış milyonda bir mi yakalanır insan bu hastalığa...

Uykusuz yarınları yanına alıp saklandığında

Peşine düşen azrailin çürük dişi kana bulandığında

“Kaçabilirsin ama saklanamasın repliği kulaklarımda…”



**Ölüm kusarken ağrılarını şakaklarıma, doğmamış güneşlerin diyetini hangi karanlık öderdi, yeni yetme öykülerin sayfalarında...





G.B.S. - Alen
*Tüm Yalan ve Yalancıların Ölmüş Anısına...