EMİRDAĞ

Dağın taşın bana bağrını açsın
Sensin evim barkım benim Emirdağ
Göğünde gönlümün kuşları uçsun
Ey benim cananım canım Emirdağ

Çıkar tepelerden seyre dalarım
Kimi dökülürüm kimi dolarım
Bir gün yeşeririm bir gün solarım
Yarınım bugünüm dünüm Emirdağ

Gölcük yaylasında taylar yetişir
Engin ovalarda keklik ötüşür
İçerim seninle yanar tutuşur
Hep sana çevrili yönüm Emirdağ

Hastane önüne indim oturdum
Nakışladım yün çorabı bitirdim
Sende bulduğumu sende yitirdim
Sensin hep ağrıyan yanım Emirdağ

Emirdağlarına vardım yaslandım
Yağmurunda dolusunda ıslandım
Yıldız Tepesi’ne doğru seslendim
Ah benim çığlığım ünüm Emirdağ

Hülya der ki yaylalara göçelim
Kapaklı’da kuzuları seçelim
Doldur ecel şerbetini içelim
Karışsın külüne kanım Emirdağ.

Hülya Ekşi