Portakal
bir zaman sonra alışıyor insan
hıra güre sessizliğe gözleri almıyor sansür fark etmiyor çay kahve rakı üstüne dökülmedikçe ne açık pencereler ne de nisan yağmuru ıslanmıyor saçlar yanmadan hayat ölüm gece gündüz fark etmiyor kollarında uyanmadan seni sevgili ey anmadan tükürük gibi kalıyor ağızda insan üstü bıyık altı sakal portakal... |