Kurtuluş Harbinde çok cephe gezdi,
Dağ tepe, gece gündüz demeden,
Yılan deyip düşman başını ezdi,
İsmail, günlerce lokma yemeden.

Sevdikleri vardı bekar da olsa,
Anası babası darda da olsa,
Çıkıp gitti arkasına bakmadan,
Bütün İşleğenli harda da olsa.

Bozok Yaylasından İzmir düzüne,
Tokat vurdu, Yunanın da yüzüne,
Birkaç sene yazlar geçti, bilmedi,
Hasret kaldı, hatta sarı güzüne.

İşleğen Köyünden, Yozgat ilinden,
İsmail de çekmiş kafir elinden,
Kurşunların gözü yoktur derler ya,
Anlamaz kimseyi, hatta dilinden,

Bir gözünü çatışmada kaybetti,
Bir göz, İsmail’e büyük kıymetti,
Nişan kabul etti olmayan gözü,
‘Kör İsmail’ de dediler, sabretti.

Hiç aklına getirmedi körlüğü,
Ölene dek bozmadı hiç dirliği,
Vatan için gazi oldu İsmail,
EŞREFÎ de alsa ondan erliği.

EKREM GÜRER (YOZGAT 2001)