KIRIK BİR KALP
Olmuyor, hiç olmuyor,
Bu nasıl bir kalp yılmıyor ama yıkılıyor bir bina gibi. Geçit vermiyor kalabalığa yalnız kendisi kalabalık. Tapusu alınmalı şu yüreğimde kalanlara. Diyorum ki yeniden başlamak lazım hayata, böyle yaşanılmıyor, ya da beklemek bir istasyonda , neyi neden beklediğini bilmeden hep beklemek. Bağrımda bir kıvılcım. Bir fotoğraf gibi bir hayat yaşarsın sadece acı kalır. Bu yıkıntıların arasında Umut aramak, Nasıl bir his bilinmez..... Kafesimde yanan çıngıraklardan bir yeşillik yeşertmek lazım, bir de gülüşümden deniz yaratmak, Böyle mümkün olur yaşamak. |