DELİ GÖNÜLYanlış işler peşindesin ey gönül Yangına doymadın küle doymadın Hangi çiçek peşindesin ey gönül Peteğe doymadın bala doymadın Yaptığın yanlışı doğrudur sanma Dedim ki dur artık boş yere yanma Aklımın hükmüyle emrettim amma Doğru söz söyleyen dile doymadın Sen beni yok sayıp kalbi deştin ya Sen gönül fırtınam esip coştun ya içimde çağlayíp dolup taştın ya Gözlerimden akan sele doymadın Küllenmiş ateşi bu canda yakıp Ne geçti eline dünyamı yıkıp Kırdın dalları mı boynumu büküp Canda soldurduğun güle doymadın Uslan deli gönül dur artık biraz Beni duy, beni gör etmeyesin naz Gönder Kara kışı gelsin artık yaz Çorak toprak gibi çöle doymadın... Gülseren MORKAN |