DİLDEN DİLE
DİLDEN DİLE
Üstünde yaşayamazsam, toprağında yatarım Ben bir Türk’üm vatanımı, can üstünde tutarım Kâh imânımla yücelir, günahımla batarım; Lâkin, vatan denilince ilk önce ben koşarım Can bedene lâzım değil,düşünmeden boşarım... Gönül gözüyle okurum, kalemimle yazarım Bu dünyada yoktur gözüm, Allah için nazarım Gönül kuşumda olsa ben yuvasını bozarım; Tanımam, Hakk’ın yoluna taş koyanı ebedâ, Türk beldesinde duyulmaz, tekbirden başka sedâ... Düşman oklarını izle, hangi yöne gidiyor Yayından çıkan ok sesi, iyi dinle ne diyor Soyu belli olmayanlar, soy davası güdüyor; Domuz eti yiyenlerin oturmam sofrasına Allah diyen yiğitlerin düşerim arkasına.... Rabb’im,"dosdoğru ol" diyor. Eğilmem diyesiniz Sindiğiniz kuytulardan tez çıkıp gelesiniz Allah var, Allah bize yâr, çıksın artık sesiniz; Bu asırda cihad etmek, Hakk-ı haykırabilmek, Bir kaçarsa ipin ucu, sökülür ilmek ilmek... Uzuvlarıyız bedenin, geçemeyiz parmaktan Sen nereye, ben oraya, ayrılmaz et tırnaktan Baş kalenin mimarıdır, emir almaz ayaktan; Sancağımız imân bizim, ancak gönüldür yeri Sen bir islâm neferisin, haydi durma, ileri..! Hicranî’nin kıymeti yok, bayrağım gökte kalsın İlel-ebed mezarımın üstünde dalgalansın Söyleyin bâd-ı sabâ ya; her yana haber salsın; El-ele, gönül-gönüle, yürüyelim menzile Bu bir birlik çağrısıdır, söylensin dilden dile.... Nûriye Akyol 5/1/2023 Görsel alıntıdır. |