MEVLANA
Ta Horasan Belh’ten, yollara çıkıp
Bu bahtlı diyara, gelmiş Mevlana Konya ovasında, meşale yakıp Aşk olup kalplere, dalmış Mevlana Sevgi onun tahtı, hem de tacıymış Hasta gönüllerin, o ilacıymış Sevgisiz bir hayat, elem acıymış Türlü çiçek kokan, balmış Mevla na Gel demiş günaha fıska dalsanda Tevbeni binlerce, bozmuş olsanda Ümitsiz sevgisiz dostsuz kalsanda Çağırıp dergaha almış Mevlana Taş kalpler erimiş, kor nefesiyle Dünya meşke gelmiş, neyin sesiyle Aşkı bilmiş dünya, mesnevisiyle Kalplere bir ateş, salmış Mevlana Hak’tan alıp, halka vermiş ihsanı Feth etmiş kalpleri, dönüp dört yanı Bulmuş Yunus gibi canda ki canı Aşk ile neyini çalmış Mevlana Şems’ten alıp feyzi, şems olmuş bize Cihanı çağırmış bu nurlu ize Bu Kurani aşka, ulvi denize Dalmış derya olup kalmış Mevlana O Aşk-ı hakikat, yaşamış yazmış Kin nefret öfkenin kökünü kazmış O aşkta güneşmiş, baharmış yazmış Halvette bir başka halmış Mevlana Bayram Ali Bülbül |