Duam Derdime Oldu ŞifaÇıktım yokuşu zorlana zorlana Hayatın yükü hep boynumu büktü! Ömrümde geçti horlana, horlana Neleri feda ettim kimi yüktü! Çiçek, üstünde gezinir kelebek, Düşünmez bile bir günlük gelecek, Açtım ellerim dert gönlü delecek! Çaresizliğim nasılda ürküttü… Çırpınıp durdum ağlaya ağlaya Göğsümü vurup dağlaya dağlaya Aynı duayla başlaya başlaya Dilerken bir, bir dilek ahı yuttu… On şiddetinde deprem sallantısı, Koptu kopacak dünya bağlantısı… Ne bitmek bilir derdim çalkantısı, Ne de varlığı tek gece uyuttu! “Affet beni ya Rab, ne olur affet!” “Perişan etti daldığım bu gaflet!” “Olsun dosdoğru tuttuğum yol saffet!” Kabire girmiş gibi nasılda çürüttü! Bedenim girmiş gibi yer yarıldı, Her fani gibi dört duvar açıldı, Örtüldü üstüm toprağa karıldı, Affet derken tenim yiyen dert kurttu! Derdime derman Ya Allah Ya Şafi, Küçük büyük tüm dertlerime Kâfi, Eyle doğduğum gün gibi de safi… Ders alanlardan eyle, derdim öğüttü! Unutturma hiç ölümlü faniyim, Kusuru olan övgüsüz dâhiyim, Neyi yaparsam kendime sahiyim, Derdim son bulup Hak yolda yürüttü… Saffet Kuramaz, 13.12.2023, Ankara |