HASRET DEDİKLERİGönül havalanmış yüksekten uçar, Ne zaman gülecek bilemiyorum! Düşmanlar peşinde onlardan kaçar, Ne zaman gülecek bilemiyorum! Yollara dökülür çınar yaprağım Şehidin yattığı kutsal toprağım Göndere çekilen şanlı bayrağım, Ne zaman gülecek bilemiyorum. Hafızlar toplanmış Kur’an okuyor Tezgahlarda kızlar Kilim dokuyor Misk-i Amber gibi Güzel kokuyor, Ne zaman gülecek bilemiyorum. Hasret dedikleri yanık bir türkü Yiğidin boynuna dolamış kürkü Kızıl Elma diye son denen ülkü, Ne zaman gülecek bilemiyorum. Kan ve göz yaşıdır adalet yolu Ayrıkotu sarmış hep sağı solu Paslı zincirlerle bağlanmış kolu, Ne zaman gülecek bilemiyorum. DOĞANAY’ım sevda içimde yanar Dokunma yarama yaralar kanar Bizi bilmeyenler hep mutlu sanar, Ne zaman gülecek bilemiyorum. Kemal DOĞANAY |