O kadar ağladım ki sarhoş sandılar
O kadar kaybettim ki kendimi ayyaş sandılar
Karakterim zayıf olduğuna inandılar
Onlar çok yanıldılar

Her şey bana onu hatırlatıyor
Ağlamayayımda ne yapayım?
Her şey bana sesleniyor.
Aşk orada diye bağırıyor.

Zaman geçtikçe biter sandım
Böyle bir galyana kapıldım
Buna inandım.
Kendimi fırtınalara bıraktım

Fırtınalarda bile buldum seni
Sen aydınlıkta görmedin ki beni
Tozların arasında gördüm seni
Sen beni kırlarda görmek istemedin ki.

Ben bir çiçek gibiydim senin için
Kopardın ve bitti.
Peki bu kadar basit miydi?
Duygularım bu kadar mı değersizdi?

Duygularımın dünyada karşılığı sendin
Bilmiyorum hayatıma nasıl girdin?
Neden beni istemedin?
Sen hayatında nasıl birini bekledin?

Sen unutmuşsun belli
Ama benim sevgim hiç azalmadı ki
Sen istememişsin belli
Ama benim isteğim hiç bitmedi ki
Acılarımda bitemezdi bu yüzden