İnkılap
Yüreğimde hüzünden bir devrim var bugün
Gülüşün, çelikten isyanları bastırır Yalnızlık kadar yalnız, Bir o kadar da yasaktır intihar Sevgilisi yoktur karanlıkların Ve artık sevgisi de kalmamıştır Düşlerinde siftah yapmamış melek misali, Hafifçe kepenkleri kapatır Artık yitirecek ne kaldı Acımasız, acınası duygular mı? Ötekileştirilmiş hayaller mi? Ve dünyasal, bir takım kederler mi? Yüzümden aşırılacak kaç gülücük kaldı? Ne zaman hapsolurum gürültülü kahkahalara? Yarına kaç umut bıraktım, Yarınlar geldikçe, kaçırılacak olan… |