Çürük düş rengindeydi ölüm ve çürümüş bedenlerin musalla taşındaki öyküsünü hiç bilemedim çünkü ne ben reşittim ne de ölüm işin ilginci bilmediğim bir âleme ve ölüme öykündüm öksüz kalma ihtimalimi beyan ettim Tanrıya ve bu sevgimin uğruna hazırdım bedeller ödemeye benekli bir tayın sırtında muradımı içimde saklı tuttuğum kadar asil bir yılkı atına bindim rüyalarımda nasıl ki mutluluk ve evren beni men etmişti tahtımdan…

Danışıklı dönüşüklü bir ilham değildi asla mukadderatım:
Muallime kimliğime yağan karı içime çektim
Aşkın buğday ambarında
Yalnızlığın köksüz saplarında
Gezindim gezineli bir başıma genzimdeki soluğu
Üfürdüm beyaz atlı prensim mademki kalemimdi
Ve yaladığımı tükürdüm
Ne de olsa zehri sunmuştu bana bir kere kaderim

Sırp Sındığı savaşında boy gösterdim:
Yetmedi lakin
Ben ki asası aşkın ben ki sadık neferi özlemin
Dikiş tutmayan yaralarıma kondurdum busemi
Saflığın sınırlarında
Bazense sınır dışı edildiğim
İlhamın ak yazgısında
Akça pakça teninde göğün
Sürüldüğüm kadar uzaklara
Sürgün edildiğim yerin dibine
Cehaletime verdim sonra suskunluğumu

Cahil imgeleri bir bir yonttum
Başımın tacı bildim kelimeleri
Oysaki nasıl da yoksundum öncesinde
Varmış yokmuş önem arz etmeyen
Bir geminin güvertesinde saklı filika gibi
Can yeleğim nasıl ki sevgiydi
Semazeni yerin göğün
Su aldığı kadar kaptanı olduğum gemi
Sürmanşet sevdim yeri göğü
Sudan sebeplerle azat edildiğim ömrünse tek kaidesi
Sınırları aşan iç sesimin kaçan beti benzi

Kale duvarlarıma uzandım kalem elimde
Kaynakçam sonsuzluktu ve ilhamın gölgesi
Meylettiğim yarınların bucağında
Öykündüğüm ölümün kursağında kalırken bedenim
Beynamaz gölgelerin fısıltında kâh soldum kâh açtım
Bir çiçeğin zarafeti ile yoldum yapraklarımı
Öncemde insan yolarken saçımı başımı
Azat edilesi bir köle misali
Evrim geçiren benliğim
Dalımın kırık kırgın solgun yüzü
Kökümde saklı idi gelmiş geçmiş hislerim
Hissikablelvuku idi madem rahmetin
Birikimi

Ve işte yağan yağmura sırnaştı cılız bedenim kırık dalım
Atağa geçen hasrete dokundum bir Kasım gecesi
Meylettiğim varım yoğum
Hiçliğime bil mukabil, diyebilmenin coşkusu
Oysaki afaki bir arazi idim ben
Diri ve dingin değil demlenen
Çay misali çökmüşken tortum
Dibin de isyanı dibine görmenin alametifarikası
Uzağında olduğum kadar hayatın
Bir uzamdı yalnızlık
Kilit noktası yaşamın
Kindar gölgesinden uzakta kaynayan kazanın
Yağarken üstüme sıcaklığı

Dünümde saklı bir teselli aslında
Yokluğun dansı
Eylemlere dönüşen hayallerim
Önde giden onurum haysiyetim
Havsalamdan taşan gamlı notaların solunda
Bazen sağdıcım rüzgârın efkârında
Derlediğim sözcüklerin vedası hâsıl oldu ansızın
Bir şiire meyledip tırmandığım Ulu dağın rahmeti
Sancılı bir günden bir ömürden de fazlası

Serencamı yetimliğin ölümse merkezi
Yaşamın uzağında yataklık eden yalnızlığa idi
Sitemim
Kor alfabesi
Kör noktası lahidin
Bir düş çekimi bilinmezin
İmtiyazı
Açık ara farkla koşarken ölüme
Dingin bir ruh iken özlemim
Öznemden arda kalan son zerrenin
Hatırına diklemesine sapladığım kalemin beylik sesi

Ne de olsa düştüğüm bir düş çukuru idi
Haşmetli sağanağın rahmeti
Dilimlediğim kadar yüreğimi
Dizimi kırıp oturduğum da değil
Kırdığım kalemin dize getiren sesinden öte
Vuku bulan hüznün sadık kölesi
Esaretimse karanlığa
Emsalsiz duygulardan örülü hüzün hırkamın
Dokunulmazlığında kopan bir düğme misali
Ararken iliğimi ve kendimi
İliklerime kadar üşümekti ölüm ne de olsa