Seni düşünüyorum
Gece’nin bir vakti,
başım duman Seni düşünüyorum an be an. Seni düşündükçe dağılıyor bulutlar, sisler beliriyor endamin Gizemli yaşamlar da en derin izler. Seni düşünüyorum içim de kor ateş. Mavi’nin mas-mavisinde, beyazın kefenin de siyahın Sim-siyahın da Yok oluyorum, kayıp oluyorum. Oysa ben kayıplara alışığım Yalnızlığa alışığım acılara, kederlere alışığım. Seni düşündükçe Dört bin yıl önce Nippurta yazılan ilk aşk şiirine âşığım, Seni düşündükçe üç bin yıl önce Ugaritte söylenen ilk aşk şarkısına âşığım. Seni düşündükçe Çiçekler den en çok ateş lalesine, Böceklere den en çok ateş böceğine, harput kalesine Kız kulesine âşığım... Seni düşündükçe Bütün şöhreti zevki, Bütün nefsi şehveti aşıp hakikate ulasirim. Seni düşündükçe düşünmediğim bir an bile Bin musibet ile ugrasirim. Nasihata gerek yok, Seninle doğdum, Seninle yürüdüm, Seninle oldum. Bu cihan da, o cihan da Elbet bir gün bulusurum... Ekber. A Münih |