Ey katiller sürüsü, insanlık fukarası...
Filistinli şehidin gül kokuyor yarası
Operasyon çocuğu, yoktur senin vicdanın!
Dolar yığını değil kanla dolu cüzdanın
Bülbüller ötmez olmuş, bağlar virandır şimdi
Köz köz olmuş can mülkü, yürek nirandır şimdi
Şerde hayır gizlidir, hikmetini bilemem
Yüreğim yaralıdır, sen ağlarken gülemem
Hakikatin gür sesi, mazlumların eliyiz
Zalimin karşısında hepimiz Gazzeliyiz

Günü gece ediyor bombaların dumanı
Çocukların çığlığı titretir asumanı
Paslı kılıç saplandı İslâm’ın haremine
Engel olmak müşküldür gözümüzün nemine
Cehennemden farksızdır Gazze’nin sokakları
Siyah tülle örtülü bu şehrin şafakları
Yağmura kan karıştı, tanklar ölüm kusuyor
Konuşması gereken, tuhaftır ki susuyor
Müslüman toprağına oturdu siyonistler
Yüzü katran karası, kudurdu siyonistler

Gazze’de hazan vakti, dökülüyor yapraklar
Güllerin dalı kırık, kan kokuyor topraklar
Toprağa karışanlar ana, baba, bacıdır
Giden cennet yolcusu, kalmak daha acıdır
Yaşayan canlı ölü, ölü cennet düşünde...
Kimisi yedisinde, kimisi yetmişinde
Koyaklara seslenir uğultulu tepeler
Kelebekten daha az burda yaşar bebeler
Bir gün gerçek olacak mazlumun dilekleri
Cennette dolaşacak Gazze’nin melekleri

Soykırım yaşanıyor, bari bunu gör dünya
Hakk’a kulağı sağır, hakikate kör dünya
Asrın firavunları ölümden besleniyor
Okyanus ötesinden iblise sesleniyor
Ayaklar taşıyamaz vicdanların yükünü
Gazze’de Müslüman’ın kuruttular kökünü
Kalakaldık ortada budanmış çınar gibi
Zalimlerin vicdanı kurumuş pınar gibi
Mazluma sırt çevirdi, zalimi tuttu dünya
Kınamaktan da aciz, dilini yuttu dünya

Hâk ile yeksân Gazze, ne ev kaldı ne çarşı
Mazlumların feryadı şimdi tutmakta arşı
Acının tarifi yok, tarifsizdir bu acı
Bahçemizden uzak ol, kuru garkat ağacı
Netanyahu’yla Biden olmuş kırk yıllık kanki
Gazze’de mümin olmak ateşten gömlek sanki
Güya zafer kazanmış, alçak adam kasılır
Merhem sürecek yerde, yaraya tuz basılır
Nemrut’un ateşinde açan gülsün ey Gazze!
Öldürmeye gelenler sende ölsün ey Gazze!

Hastaneler, camiler, bombalanır okullar
İdrâkler darmadağın, yangın yeri akıllar
Mevsimlerin hepsi kış, bahar ve yaz kalmadı
Yaralar bini geçti, basacak tuz kalmadı
Kökler ağır yaralı, can çekişmekte dallar
Narin güvercinlerin ensesinde kartallar
Siyonistin ruhu yok, yalnız kemik ve ettir
Çocukların yüzleri tebessüme hasrettir
Beyaza bürünmüştür mazlumun şakakları
Ölüme açılmakta Gazze’nin sokakları

Gözlerde kanlı yaşlar, kirpikler çürür nemden
Gazze’nin dört bir yanı farksızdır cehennemden
Çocukların gözleri kan çanağına dönmüş
O eski ışıltı yok, gözlerin feri sönmüş
Mehterin tınıları ağıtlara dönüşür
Çocukların düşleri gece ayazda üşür
Yaradan’ın emridir, şahadet bir çağrıdır
Yanan Gazze değildir, Müslüman’ın bağrıdır
Kesmeye adam gerek siyonistin dilini
Söndüren nefes gerek kan dolu kandilini

Beşşar Esad bir yanda, öbür tarafta Sisi
Bunlar başta oldukça çıkmaz ümmetin sesi?
Sıra size gelecek haç hilâli yenince
Çıkar tokmağın sesi başınıza inince
Ey Arap kardaşlarım, sizde hiç mi vicdan yok?
Cennet ulularının hiçbirinde cüzdan yok
Festivaliniz batsın, ne diyeyim ben size?
Bu paramparça ümmet nasıl çıkacak düze?
Gazze’nin mazlumları boşuna imdat bekler
Yatacak yeriniz yok, ey arlanmaz şebekler?

Nere baksan karanlık, tanklar ölüm kusmakta
Ümmet süt dökmüş kedi, korkmakta ve susmakta
Bu alçakların kini kusa kusa bitmedi
İki milyarlık ümmet on milyona yetmedi
Gazze’ye bomba yağar, siz yağmurdan kaçarken
Buralarda sis hakim, orda hava açarken
Mazlumlar bu acıyı ne zaman unutacak?
Bir el uzansın gayri, bu âh sizi tutacak
Ebrehe, Netanyahu; bugün füzedir filler
Ebabil beklemeyin, uyanın ey gafiller!

Bu ne büyük acıdır, gökleri tutar âhım!
Gazze bombalanırken ağlar ilk kıblegâhım
Bu toprak iyi tanır Musa ile İsa’yı
Hak bir gün indirecek başınıza asayı
Bu çapsızlar İslâm’ın defterini düremez
Yüreğin yangınını gözyaşı söndüremez
Dünyayı döndüren güç, zannetme ki bakacak
Gazze’yi yakan ateş tüm dünyayı yakacak
Zulüm payidar olmaz, zalim belâ bulacak
Gazze şaha kalkacak, zafer Hakk’ın olacak


M. NİHAT MALKOÇ