Sonbahar mı gelmiş güle?
Gül kurumuş, dallar üzgün.
Bülbül, gülden çeker çile?
Arif anlar haller üzgün.

Yağmur yağar pek inceden,
Sabır bitti dün geceden,
Böyle değildin önceden?
Acı sözle diller üzgün.

Daldan güller savulunca,
Kol sarılır dost olunca,
Özlem dinmez mi bulunca?
İçten ağlar, yollar üzgün.

Dal kırılır, rüzgâr kapar,
Sürükler dağ-taşa çarpar,
Dişi kuşlar yuva yapar,
Yuva bozan yeller üzgün.

Yağmur çiler, toprak doymaz,
Fırsat bulan söze uymaz,
Nasihati alan duymaz,
Pişman olur, seller üzgün.

Her sözüme can diğerdin,
Dedem Korkut’tan diğerdin,
Ziyalısın* sen diğerdin,
El ne bilir çöller üzgün.

Bin cefayla bahar gelir,
İnsanı bir telaş alır,
Emircan, her gün kocalır,
Sanma yalnız yıllar üzgün.
14.11.2023 Emir Şıktaş *aydın
Dost kalem
Bayram Bozyiğit
Karlar yağmış yüce dağa
Köyden göçmüş beyle ağa
Hazan çökmüş bahçe bağa
Bülbül üzgün güller üzgün