Karıncaya bakıp özense insan,
Tertemiz olurdu gönlünde cihan.
Kalp gözüyle görür izzet ve irfan,
Her nefse veriyor vesvese şeytan…

Ya iyi ya da kötü insan vardır
Dünyada… Ya düşman yahut da yardır!
İnsanoğluna ne yapsa yarardır
Karıncaya bakıp özense insan…

İnsanı öldürmez soykırım yapmaz,
Haktan başkasına güvenip tapmaz,
Günahı sevdiren virüsü kapmaz,
Tertemiz olurdu gönlünde cihan.

Yalnız Hak aşığı olur zikrinde,
Şefkat barındırır kalır fikrinde,
Dirilir ilahi dalar fakrında,
Kalp gözüyle görür izzet ve irfan!

Hep şer olanı sever, demez niçin?
İsyanı başına belâ, yok der din…
Dünya vaadiyle saptırmak için
Her nefse veriyor vesvese şeytan…

İnsan, kendi iç dünyasına dürüst bir bakış attığında, küçük bir karıncanın bile örnek alınarak gönül dünyasını temizleyebilir. İyi ve kötü insanların varlığı arasında seçim yapmanın, insanın karakterini belirleyeceği ifade edilmekte. Şair, insanın doğadan öğrenebileceği temizlik ve sadakat kavramlarının, içsel güzellikleri ortaya çıkarmak için önemli olduğunu vurguluyor. İnsanın, Allah'a aşık olup kalbini şefkatle doldurarak gerçek bir bilgelik ve anlayışa ulaşabileceği belirtiliyor. Aynı zamanda, şeytanın vesveselerine karşı direnmenin, içsel barışı korumanın ve doğru yolu bulmanın önemi üzerinde duruluyor.