Acıttın
İmkanım olsaydı,
Kulaklarıma vururdum Senin diline vurmadığın prangayı Acıttın... Söyle hangi kırmızı Beni bu kadar yakardı Ve hangi çaresiz yalnızlık Cismimi bu kadar sıkı kavrardı Hangi çaresizliğin adı duman Ve griler isyan karası Söyle kim beni bu kadar Acınası bırakırdı Bıraktın... İsmine yazılmış ne kadar satır varsa, Ağlattın. Islak artik mısralarım, Dualarım sebepsiz sabır Nereye kalksa eğilmiş başım Gördüğüm Kahır... İmkanım olsaydı Senin diline vurmadığın prangayı Duvarıma asardım Özleminle yaşardım... Ama git şimdi Git dilinin yara açtığını görmeden Git elinin tersi silsin gözyaşlarını Bana aktığını bilme sen... |