Harflere sırtımı döndürme sevgili
Kapat gönlümün kapağını
Hüznüm dışarı sızmasın
O kadar bedbahtım ki
Parmak uçlarım harflere dokunmaktan imtina ediyor
Sızım sızım sızlıyor, her harfle uçları kanıyor
Mutluyum desem yalan
Özledim desem yoksun
Göz desem pınarlarında boğuluyorum nicedir
Evim desem harebe
Yokluğun desem epeydir daüssıla
Gurbet desem nefesin
Kıskanıyorum desem benden gideli asır olmuş
Gül desem bülbül ağzımın kenarında can çekişiyor
Azım desem çok olamadık ki biz seninle
Yok desem zaten hiçlik özümüz, sözümüz
Öleyim desem; ya ansızın gelirsen?
Açım desem içim almıyor
Tokum desem sensizligin orucundayım
Şarkı desem makam tutmuyor
Canım diyorum yüreğim hala sende atıyor
Gel gör ki ben en çok sana küsüm
Çok tahrip olmuş yüreğimin çeperi
Ferfecir bir göz çukuruna hapsettin sen bizi
Yarım yamalak bir dizede bile yan yana gelemedik ki
Seni hangi lugata sığdırayım sevgili
Hepsi lal, hepsi çaresiz
Ben umutsuz sen duygusuz...

Zülfü Canan