Ses olmak
Fedakârdır ferağat eder
Zarar da görse göğüs gerer Dokunur zülfü yâre bir el Şair sesidir dökülen kanın . Bazen dilimiz bazen gözümüz Aşikâr eder gerçek yüzümüz İṣinde ehil olana yok sözümüz Şair sesidir ağlayan insanın. İz olur kıta kıta kafiyesi Empati dir her cümlenin hecesi Uykuya hasret gündüzü gecesi Şair avaz’ıdır öksüz çocuğun. Ṣımarığı değildir elde olanın Alkıṣ tutmaz,yandaṣı olmaz yalanın Kıymetlidir hürmetle alır hak selamın Ṣair dirhem’ini yürekte taṣır terazinin. Sussa dilim, gönül der heyhat Hırsıza rağbet, mağdurda kabahat Gardaṣ ağlarken edilirmi rahat Abdil’im bölündük cemaat cemaat |