Sende beni tutacak, var mı bir güzelliğin
Sinemde vurmadığın hançersiz yer mi kaldı
Gözlerin mapushanem bakışların gardiyan
Oynayıp ağlattığın gönlüm de fer mi kaldı

Günah defterin miydim keyfince yazıp dürdün
İçimdeki cenneti cehenneme döndürdün
Kaybetmekten korktuğum güneşimdin söndürdün
Küllerinden yanacak kalbimde kor mu kaldı

Mutluluğu huzuru benimle tatmadın mı?
Bencilliğin uğruna bir hiç’e satmadın mı?
Kirli mendiller gibi kaldırıp atmadın mı?
Gizleyip saklayacak ortada sır mı kaldı

Ben benden çıktım gittim aşkın çok yaman oldu
Canlı ceset gibiyim varlığım güman oldu
Çehreni unutalı hayli bir zaman oldu
Fikrimde bitirdiğim, aklında var mı kaldı

İmtihanım böyleymiş beterlerden beterim
Yıkıldı hayallerim buz kesti her bir yerim
Ödüllük teşhirinim, ibretlik eserinim
Kırık dökük enkazım, yanına kar mı kaldı

Bilal-i takılma git, sen gibi çeken azdır
Yalnızlığa mahkumsun kalan ömrün ayazdır
Kütüphaneler yaptır binlerce tez ler yazdır
Adam gibi sevecek devranda yâr mı kaldı... Bilal Karaman (Bilal-i)