Kuruyan kaysı ağacıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yaylaya giderken yol kenarın da bir kaysı ağacı vardı. Erkenden çiçek açar meyve verir gelip geçerken hem gölgesinde dinlenir hemde meyvelerini yerdi. Bu yaz bir de ne göreyim kaysı ağacı kurumuş. Etkilendim. Bu dörtlükleri yazdım
Yaprakların kurumuş gazel olmuşsun
Dallarında akmalar oluşmuş küle dömüşün Hani nerede çiçeklerin vızıldayan arılar konsun Gelip geçen gölgende dinlenirdi kuru dal kalmışın Çağlaların oluşup meyvelerini yiyecektik Dikene bakana su verene dua edecektik Böyle kupkuru olduğunu nereden bilecektik Meyvelerini toplayıp fakir fukaraya dağıtacaktık Köklerini salacak topraksız mı kaldın Yaz sıcaklarında ateşlerde mi yandın Kışın don alıp uykusuz mu oldun İnsanları görünce şen şakrak olurdun Küstün mü toprağına taşına Kalmışın yol kenarında tek başına Sevgi yok bakım yok uğraşma boşuna Geri döndüremezsin işte odun oldum |
*** KURUYAN KAYSI AĞACI *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...