Karınca
Dev görürmüş kendini karınca,
Her şeyi bilirim edası ile egosuyla. Gün gelirde anlar karınca, Devin ayakları altında kalınca. Bir tutmaz kendini diğerleriyle, Vurur, kırar, bağırır. Gören sanar ki taş taşır sırtında, Oysaki egosu dolu bohçasında. Para saçar etrafa, Dayar sırtını taşa. Güvendiği dağlara kar yağınca, Anlar dünyanın kaç bucak olduğunu karınca. Şevval Miraç ERİŞMİŞ |