Yalana sarılma umut
Gerçekler suratına tokat atar
Yaşam dedikleri aslında sevmek
Ne olur bana unuttuğunu söyleme,

Kaybedecek neyimiz var ki
Yitirilen ömürlerden gayrı
Nefes al soluk ver yetmiyor artık
Sürgün iken hep gönlün yetim haneleri,

Neyimize ki derdimize dert katmak
Ne önemi var ki kahrın kaçıncı katı
Var iken yüreğe kanat takmak
Mavi gökyüzüne gülümsemek,

Nasıl isyan etmesin içimizdeki yaralar
Vurulan her kuş vicdana haykırış
Çoktan kaybolmuş haberimiz yok
Topla günahlarını ve çek git,

Yetmeyen zamana bir sözüm var
Vakit çaresiz doğmayacak güneş firar
Ah bir bilseydim neydi ki suçumuz
Gördük onca acıların yüz/süzlüğ/ünü,

Yüzlerde okumak mıydı ki cezamız
Kefensiz kelimelere yazmak mıydı acaba
Yaşamak,yaşatmak bir hiç’in koynunda
Ne fark eder ha başında ha sonunda yolun...

* Berlin, 19.10.2023 *

Talat Özgen