Gecemi örttüm
yine üstüme.
Gök gürlüyor.
Ve ben,
yine ıssız bir sabaha
yolcu..
Çekip gitmeli
bu çivisi çıkmış dünyadan.
Kan kokusundan,
can sızısından
yoruldum artık.
Burnumu sızlatan,
içimi titreten gamlı
bir gece.
Özlemlerimi sorma,
mecalim yok anlatmaya hayat
Sen zamana esir,
ben yalnızlığa
dibine kadar.
Ne garip bir yaşam?
Sadece kendin biliyorsun çektiğini.
Isıra ısıra dudaklarını,
dayanıyorsun ya hani;
bir saniyesinin vefası
olmayan çirkef yuvasına !
Her yer ateş.
Yüreğim gibi...
Her yer acı !
Bir göz açıp kapayasıya kaç kişi
can verdi?
Bilen yok !!
Kaç bebek ağladı?
Kaç kadın dövüldü !
Kaç insan sokakta !
Ve aç?
Kaç kişi can verdi !
Dertmi diyorum
kendime yaşadığın
her şey !
Gözlerim sızlıyor;
Umuda sarılıyorum,
yastığıma birde.
Neler var anlatamadığım,
’çocuk’ gözlerinde...
...
Nigâr Güler