Ne kadar müşkül bir durumdasın kalbim,
O ayakları üstünde duran adama ne yaptın,
Lakin gözlerim ondan önce kadını arıyor,
Unutan, öldüğünü varsayıp rahatça uyuyabilen kadını,
Ne kadar güçsüzmüşsün ki kabullenmişsin,
Vazgeçişi, hüzünleri,
Sonucunda doğmaya devam eden şiirleri,
Peki kimin kulağında bir tını,
Kimin ciğerlerinde bir sızı, benden başka,
Kimin için varla yok arası,
Yarında böyle aranmaya,
Gölgeleri bile benzetmeye,
Geçmişin acılarına meyletmeye devam edecek misin?
Bitti dediğin yerden;
Daha fazla hırsla ve çaresizlikle başlatacak mısın?
Aşk saçmalığını!
Anıların olsun diye hiç yerine ulaşmayacak mektuplar yazacak mısın?
Söyle bana, yüksek sesle söyle hadi!
Şimdi göğsün parçalanıp bin renge bürülü;
Bin tane kuş uçsa içinden,
Şakısa kelimelerini penceresinde,
Ettiğin dualar, bastığı yerlerde çiçekler açtırsa,
Değişecek mi, umursayacak mı?
Daha yüksek sesle, bağır hadi!
Melekler uykularına üflese,
Dile gelip ağaçlar, söylese hâlâ sevdiğini,
Mutlu başlangıçlar, mutlu sonlar,
Mutlu bir tebessüm emaresi alabilecek misin?
Şimdi gırtlağın yırtılana dek hatırlat kendine!