KETUM KALDIK (921)KETUM KALDIK (921) Ne ana var ne de baba Bütünüyle yetim kaldık Düştük öyle bir hesaba Dayanaktan ketum kaldık Ne tat kaldı ne de tuzu Çevirdiler olduk kuzu Göremeyiz belki yazı Yaşamaktan ketum kaldık Yazdan kışa gider mevsim Önce güzü güder mevsim Kendince iş eder mevsim Başarmaktan ketum kaldık Sonsuz uykuya yatılır Gün gün bire bir katılır İnsan buya el tutulur Tutulmaktan ketum kaldık Arar insan arar durur Acısı sineye vurur Yaş dökülür gözler kurur Islanmaktan ketum kaldık Kimi gider bayrak ile Yere düşen yaprak ile Kavuşulan toprak ile Sorulmaktan ketum kaldık Yaş döksen de fayda etmez Yardım desen gaye gütmez Ne dense de baca tütmez Hal olmaktan ketum kaldık Çok farklıymış bu acılar Kramp gibi iç sancılar Bilmez bunu yabancılar Sarılmaktan ketum kaldık Zayi Ozan hüznünü der Geçen ömrün özünü der Şu dünyaya sözünü der Şaşırmaktan ketum kaldık İlhan Ateş (Zayi Ozan) Ankara, 26/09/2023 Salı Yayın : 08/10/2023 Pazar www.edebiyatdefteri.com/siir/1507798/ |