Sürükler meçhule hayat rüzgârı,
Virane hanemmiş sarayım benim.
Saki, dağıtmıyor bade efkarı,
Yürek yanar, aciz harayım benim.

İsmini söylersen, mecnunu derler,
Aşkına yanarlar paşalar, beyler,
Duygusuz bedenler boş gönül eyler,
Başımı taşlara vurayım benim.

Bende güzelliğin mevsimi geçmiş,
Hak yolda erenler çileyi seçmiş,
Dosta da gidemem kervanım göçmüş,
Vururlar zincire kırayım benim.

Dağların yokuşlu inişli yolu,
Ayaklar nasırlı, bağlıdır kolu,
Tek tek kopardılar on iki gülü,
Yol verin şahıma varayım benim.

Minnet etmem felek gayri sana da,
Gözler ağlar iken güldüm yine de,
Cahiller elinden durmam hanede,
Kahve fallarıyla yorayım benim.

Yürekte yatanlar bilinseydi kaş,*
Nemrutlar ateşte taş olsaydı, taş,
Hüseyn’e, Yezitten baş olsaydı, baş,
Dayanmaz, patlardı yüreğim benim.

Meçhule yönelmiş gider şu atlı,
Emircan dileğin olsun muratlı,
Ağzından bal aksın, dillerin tatlı,
Varsın, ağaç olsun direğim benim.
5.10.2023 Emir Şıktaş *keşke