Doğmayın Çocuklar
Doğmayın çocuklar
Oyunu bozuldu dünyanın Bir umut için gelmeyin Bu zaman bu yaşam Güzel değil Sokaklar ağaçlar parklar Artık eskisi gibi Özel değil. Doğmayın çocuklar Renkleri bile karıştı düzenin Buram buram kanlar yerleşir bedenlere Bembeyaz elbiseler çekilir "Siz suçlusunuz nefes alıp vermeye" diye Atarlar içine kara toprağın. Doğmayın çocuklar Üzülmesin masum anneniz Boşuna yorulmasın Elinize silah koyacaklar Bilesiniz O bunlardan habersiz. Doğmayın çocuklar Gecelerin densiz zevkinde Nasıl olsa öleceksiniz Bu hayatın nankörlüğünde. 2008, Kozyatağı (Geriye Ver Yarınları s. 59) |
Duyarlı şiir için tebrikler, gönül isterdi ki herkes duyarlı olsa da kalanları kurtarıp çocuklarımıza bıraksak.