erkenci eylül vedasısana muhtaçlığımı eylüllerin erkenci vedası öğretti ; kırmızı çizgiler seyrelmişti aynadaki ruj izinde sevda mapusuna mülteci gamzeleri dolmuştu şiir lekesiyle, bakışlarına sürme çekmiştin karası kısık kirpiğinden güneşin gözlerine tül perde indirmişti tenindeki ebruli elemi yutkunan ânın tümcesinde harfsizdi kelimeler nevbahar giyinmiş dudaklarından rengarenk satırlar iniyordu, kadim bir aşkı anlatan kitabenin önsözüne.. intihar öykünmeli hasretçi dehlizi,güz ışığı tutan avcunda açılıyor heyhat sızısında göneniyor ikindi vaktiyle makbersiz çiçekler üç kez çınlıyor yüreğim,sabahçı düşlerin vuslat döngüsünde... .. |
daimi şiir ve dostlukla..