Kahveden kahveye çalar gözlerin Yaratılmış ilk kahveye O saf toprağın rengine Yağmurda miskler saçan Rüzgarlarla harlanan.. Ve rüzgarları harlayan Şimdi ben eğer körsem! Senden gayrısına yoksam Buruksam.. Can benim, aşk senin Ellere ne? Hadi gel, Güneş burda çok karanlık..
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Kahveden şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Kahveden şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
"kahveden" şiiriniz çok güzel. Dilinizdeki zenginlik, duygularınızı aktarma beceriniz ve kullandığınız metaforlar çok etkileyici. Bu muhteşem eseri bizimle paylaştığınız için, kaleminize, yüreğinize sağlık. Saygılarımla.
Bu şiir, şairin sevgilisinin gözlerini kahveye benzetmesiyle başlıyor. Şair, sevgilisinin gözlerinin rengini ve güzelliğini tasvir ederken doğanın etkisi altında olduğunu ifade ediyor. Ardından, kendisini sevgilisine bağlayan ve onun dışında hiçbir şeyin önemli olmadığı bir aşkı dile getiriyor. Şair, sevgilisine olan aşkının diğer insanlara ve şeylere ihtiyaç duymadan varlığını sürdürebildiğini belirtiyor ve onu güneşin bile aydınlık getiremediği bir karanlıkta bulmaya çağırıyor. Bu dize, şairin sevgilisine olan aşkını ve bağlılığını vurgulayan bir romantizmi ifade ediyor.
*** KAHVEDEN *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşım, içtenlikle KUTLUYORUM...