GÖNÜL YORGUN
Tek kelime etmem, ölsem de bile
Yük etmem bil seni, bu yorgun dile Bahanedir bildim, bahane "bile" Bil ki yorgun düştüm, gönül çok yorgun Bir sevda ki yaktı, küle çevirdi Can dayanmaz buna, demir erirdi Kovuldum, berat ım el e verildi Sevmek istesem de, gönül çok yorgun Dile kolay sevda, anlatmak hoştur Çeken aşığa sor, gönlü sarhoştur Bundan sonra gayrı, yaşamak boştur Ömür geçer amma, gönül çok yorgun Sayen de bir anlık, saltanat sürdüm Bu gece rüyamda, cismini gördüm Set çektin önüme, duvarlar ördün Yıkılsa da duvar, gönül çok yorgun Sen yokken gönlüme, aşkın doğmuştu Bir batın da sevdim, olan olmuştu Başıma krallar tacı konmuştu Şimdi başım dertte, gönül çok yorgun Bahane hazırla sorgu sual de Ahvalimi sorma, hoş değil hal de Sadık olamadın verdiğin ah de Yordun bu gönlümü, gönül çok yorgun Aşk badesi zehir olsa içilir Çok olsa da gelen, cefa çekilir Kabrimin başına bir taş dikilir Yaz hece taşıma, "gönül çok yorgun" Kul Seyyahı, varıp sorun hasta mı Yorgun düşmüş gönlü, acep yas-tamı Geceler uykusuz, olmaz akşamı Hem gece hem gündüz, gönül çok yorgun. Kul Seyyah |