Depremi İstanbul'un
Ah hevesim nefesim göğüs kafesim
Ben yumsam gözlerimi sen açsan kollarını Ya gelsen İstanbul’dan gelir gibi sarılsan Ya da ben İstanbul’a gider gibi öpsem seni Biliyorum az sonra çiçek açarsın bahçemde Başlar senli rutinlerim bir kemençe taksimle Ne garip sana uzanıyor zihnimdeki her mefhum Kırdın bütün faylarımı depremi İstanbul"un |