Gurbet Ağladı
Leyla’ya Mecnun’a ben inanmazdım
Kerem’i Aslı’yı hiç tanımazdım Bir gün canevimin kapısı çaldı Kim o diyemeden çat gönül açtı Kapı açar açmaz yürek sızladı Ne geldi ne gitti gurbet ağladı Çareler aradım sordum yolunu Mevlam hep sınarmış garip kulunu Mecnun olan bilir Leyla çölünü Ben gülümü gözyaşıyla suladım Leyla’nındır dedi Mecnun kolunu Ben ölümü gözyaşıyla suladım Kime soracaksın hikayesini Ali’den beslenen sır perdesini Gireyim cennete ver adresini Gözlerine hasret sıla ağladı Geleyim cennete ver adresini Visaline hasret gurbet ağladı Ah aşık Erdoğan git yavaş yavaş Ferhat dağı deldi sen dağları aş Uzaklardan bir ses yakından bir taş Her günümü gözyaşıyla suladım Kefenden bir libâs zehirdendir aş Ben ölümü gözyaşıyla suladım Ben gülümü gözyaşıyla suladım |