Hazanda doğmak insanı hüznün kraliçesi edermiş...

Mevsime ne gerek yağmur için
İçin için ağlarken ben
Güneşin aydınlığında bile
hüzün bulutları toplanır
içimin derinliklerine
Geceyi bekler gönlümü sele vermek için

İçin için boğulurken ben
İçimdeki kıyamet
gözlerimde kopmaya başlar
Damla damla düşer kalbimin orta yerine
Bulutların bereketli gözyaşları
Gözlerimden taşarken
Kalemim coşar...
Coşar daaa
Alfabesi yetmeyen lügatın harfleri bir bir intihar eder
Gözlerimin denizinden...

Gözlerim hep puslu
Gözlerim hep yağmurlu
İçimde bir yer var
Orası...işte o yer hep bulutlu
Ben doğarken anam ağladı mı bilmem
Ama gökler senden de ,anandan da önce ağladı ...derler...
Gökyüzü yaşını dökerken
O gün , işte o hazan günü
Miras kalmış gökyüzünün gözyaşları bana

Ağlarım ben dört mevsim ağlarım
En çok da hazanda ağlarım
Hüznümü yüreğime asar
Gözyaşımı gönlüme gizler
Gizli gizli...kimselere gostermeden ağlarım
Dökerim gözyaşlarımı kalemime
Harf harf ağlarım
Gözyaşlarım eşlik ederken harflere
Mısra mısra... şiir şiir ağlarım

Ağlarım ben kahkahalarım çağlarken
Eski bir radyodan yükselen parçayı dinlerken
Parça parça olur da ağlarım...

Yârin vefasızlığını şarkılar söylerken
Yâr bana ağyâr olurken ağlarım
Sazın teline takılmış can çekişen
Aşkın tek hecesinin...yalnızlığına eşlik ederken ağlarım...

Ozanların diline nigâh olmuş ...yâr resminin hayaliyle ağlarım...
Nedir bu gözlerimdeki yaş
Ne zaman gelecek hazan
Hangi yılın sonbaharında... son bulacak bu hüzün

Ne zaman yazacak bu şairler
Huzurun gizli yanını
Ne zaman ele verecek mutluluğun sırrını
Ne zaman yol verecek
Ne zaman sınır koyacak hüzünlere...

Yetmez mi günahkâr kalemlerin hüznü yazdığı
Yetmez mi bunca ayrılığa sebep olduğu...

Gelsin artık huzurun elçisi
Çivisi çıkmış şu dünyaya
Hevesi bitmiş bu hayata
Sevesi kalmamış yalancılara
Yabancı diyarlardan mujde getirsin ...

Dönsün artık gecelerin yegâne bekçisi yıldızlar
Yâr yüzünden yalnızlar
Yeryüzünde yalnızlar
Şimdi hüznün bekçisi zavallı aşıklar
En az onlar kadar yalnızlar📌