SEN KOKSUN YETER
Bahtımın kar beyazı, batmayacak güneşim;
Ruhumdan nefeslendi, sönmeyecek ateşim; Rabbimin huzurunda sen helalim, sen eşim; Ölmek mesele değil sensizlik beter bana; Dokunduğun kefenim sen koksun yeter bana… Özlem kında bekleyen telaşlı hançer olur; Hayaller yerle –yeksan düşlerinde kaybolur; Umutlar kör karanlık bir sokakta son bulur; Sustuğunda çıldıran, hasretin çatar bana; Dokunduğun kefenim sen koksun yeter bana… Arama, bulamazsın, sözlerimin gizini; Gözlerim gözyaşıyla, toplarken valizini; Yanağımda bırakır, paramparça izini; Sensiz çalan şarkının her sözü batar bana; Dokunduğun kefenim sen koksun yeter bana… Duyduğum bir kelamın, sahnesiz dram olur; Senden ayrı saatler, kahır olur, gam olur; Efkâra düşer gönül, uykular haram olur; Nöbet tutan gözlerim, suçunu atar bana; Dokunduğun kefenim sen koksun yeter bana… Kurbanındır ömrüne, can denen emanetim; Yüzüne yüz sürünce, sende kalır suretim; Aklında kalsın emi, sanadır vasiyetim; Kalecik Karasını, dert çeken satar bana; Dokunduğun kefenim sen koksun yeter bana… Ali ALTINLI – 07.09.2023 Saat: 12:43 |