Beyhude
yüzüme yüzüme
vururken karanlığın gölgeleri bir hayaletim düşümde gerçekleri kıskandıracak zafer çığlıklarıyla çınlayan sarayımda tek mağlup da benim yabancı bir sima kalbime kazınan uzaklardan bir söylenti gibi beyhude ama meşhur saçlarımı tararken uçup gidiyor aklımdaki korkular yok oluyor tüm endişelerim bitmiş bir mum misali sönüyorlar son bir iki basamak zirveye yakın ben bezmiş yorgun belki de vazgeçmiş o son anda.. |