BİR ISTIRAP YALNIZLIK...
Bir ıstırap yalnızlık,
Hiç dinmezmiş acısı Eksilmeden artarmış, Dayanılmaz sancısı. Kül bassan da yarana, İçin için hep kanar. Hâlinden hiç anlamaz, Ne yatak ne taş duvar... Gözyaşları içinde Sürüp giderken ömrün. Ne şarkıyla ne sazla Teselli olmaz gönlün. Artık son bulsun dersin, Yalnızlığın zulumü. Pervasızca beklersin, Gelsin diye ölümü... 15.06.1997 Erman Ulusoy /Kırklareli |