Hüzünlüdür Gönül Dağın gölgesi,
Varıp duramayın kışlar neylesin.
Karanlıktır ufukların ötesi,
Gidip gelemeyen kuşlar neylesin.


Gönül Dağın yamaçları çiçektir,
Kokar burcu burcu, öbek öbektir,
Her gönüle ayrı bir zevk demektir,
Gidip deremeyen aşklar neylesin.


Serin olur gönül dağın güneşi,
Yoktur Gönül Dağda baharın eşi,
Gönül Dağda iyi olur hasta kişi,
Varıp bulamayan kullar neylesin.


Hele bir de Gönül Dağın kışları,
Sanki uzak, melul yar bakışları,
Allı, pullu türlü çeyiz işleri,
Varıp göremeyen gözler neylesin.


Gönül Dağın ince uzun yolları,
Boz bulanık akar coşkun selleri,
Bin bir çeşit açar sevda gülleri,
Varıp deremeyen eller neylesin.


Gönül Dağın hasret kokan toprağı,
Bin bir derde deva onun yaprağı,
Aşık HALİDİ’nin şanlı otağı,
Varıp giremeyen kullar neylesin.

İbrahim AKDAĞ