SU MİSALİ
tükenir bazen
kalbi dolduran o ihtişamlı umutlar karamsarlıklar alır toz pembe imgelerin yerini yalnızlık düşer bölüşülen pastadan payına içten içedir hep isyanların nisyanların deruhtedir yere çakılır yüreğinden kopan parçalar hayat akıp gider ayaklarının altından su misali sen artık eski sen değilsin ne hevesle yürüdüğün yollara bakarsın ne de akıttığın göz yaşlarına kafayı takarsın güneş geceye düşman olur ay doğduğuna pişman sense oturup sigaranı yakarsın ama bir gün gelir şans birden döner aşk bir çeşmeden bardaksız su içer sen ona abayı yakarsın o sana sobayı yakar dolaysıyla ateş bacayı sarar bir güzel vuslata erersin |